Κάθε μήνας, κάθε ιδιαίτερη μέρα σαν και αυτή την Πρωτομαγιά – που πάντα ήθελα να γράφω με γράμμα κεφαλαίο από σεβασμό σε εργάτες μαχητές, σε απεργούς που άλλαξαν τα πάντα,. σε ήρωες που έπεσαν εκείνη την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή – έχει ένα ιδιαίτερο χρώμα, μια ιδιαίτερη μυρωδιά, κάποιες σκέψεις και εικόνες.
Σαν αυτό το παιχνίδι που παίζαμε μικροί: Αν ήταν χρώμα τι θα ήταν; Αν είχε μια εικόνα ποια θα ήταν …
Αν λοιπόν η Πρωτομαγιά είχε χρώμα σίγουρα θα ήταν κόκκινο: Κόκκινο από τα γαρύφαλλα – σύμβολα αγώνα και θυσίας αγωνιστών, κόκκινο των λουλουδιών, κόκκινο της χαράς και της έντασης, των πανό που προπορεύονταν στις πορείες – διαμαρτυρίες της ημέρας.
Αν ήταν τραγούδι θα ήταν εκείνο του Παπακωνσταντίνου που μίλαγε για τις κόκκινες και μαύρες σημαίες και το παράθυρο που πρέπει να κλείσει για να μην κρυώσει το … παιδί.
Αν είχε μυρωδιά θα ήταν λουλουδιών που ανθίζουν, που γέμιζαν τα μπαλκόνια μας, που μοσχοβολούσαν στην έκθεση λουλουδιών της Κηφισιάς, που μύριζαν στο χωριό όταν η Πρωτομαγιά ήταν μέσα στο Πάσχα, που γέμιζαν το πανηγύρι εκεί δίπλα στην γειτονιά στην Νέα Φιλαδέλφεια
Αν ήταν εικόνα, θα ήταν πολλές, έντονες και χαρούμενες.
Θα ήταν εκείνη η έκθεση δευτέρας δημοτικού και όλα τα παιδάκια γράφανε για την γιορτή των λουλουδιών εκτός από εκείνο το παράξενο με τα γυαλάκια που πάντα επέμενε για την γιορτή των εργατών και την ματωμένη εργατική Πρωτομαγιά.
Σίγουρα εικόνες και λόγια μέσα από το … σπίτι και τις ειδήσεις που πάντα με έλκυαν.
Θα ήταν από την μία κόκκινες σημαίες αλλά και από την άλλη λουλουδάκια και στεφάνια και οικογενειακές εκδρομές.
Θα ήταν ένα από τα πρώτα παγωτά που τρώγαμε
Αν ήταν συναίσθημα θα ήταν αγάπη, έρωτας και πάθος για κάτι καλύτερο, για μια πιο δυναμική και έντονη ζωή.
Πάντα παράξενα διπλή ημέρα η Πρωτομαγιά αλλά ξεκάθαρα απεργία.
Σήμερα; Ακόμα περισσότερο μπερδεμένη. Με έναν πόλεμο – αληθινό – στην γειτονιά μας αλλά και με ένα αβέβαιο οικονομικό αύριο για όλους πλέον.
Ας μιλήσουμε όμως και στα παιδιά μας ότι σήμερα δεν γιορτάζουν τα λουλούδια αλλά κάποιοι άνθρωποι θυσιάστηκαν, πάλεψαν πολύ για το 8ωρο, για τα δικαιώματα των εργατών και για όλα αυτά που θεωρούσαμε μέχρι πριν λίγα χρόνια δεδομένα και σήμερα ξαναψάχνουμε τα εργατικά δικαιώματα…
Πρωτομαγιά: μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη. Δεν είναι αργία είναι απεργία
Καλημέρα και καλό μήνα!
Κάθε μήνας, κάθε ιδιαίτερη μέρα σαν και αυτή την Πρωτομαγιά – που πάντα ήθελα να γράφω με γράμμα κεφαλαίο από σεβασμό σε εργάτες μαχητές, σε απεργούς που άλλαξαν τα πάντα,. σε ήρωες που έπεσαν εκείνη την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή – έχει ένα ιδιαίτερο χρώμα, μια ιδιαίτερη μυρωδιά, κάποιες σκέψεις και εικόνες. Σαν αυτό το παιχνίδι που παίζαμε μικροί: Αν ήταν χρώμα τι θα ήταν; Αν είχε μια εικόνα ποια θα ήταν … Αν λοιπόν η Πρωτομαγιά είχε χρώμα σίγουρα θα ήταν κόκκινο: Κόκκινο από τα γαρύφαλλα – σύμβολα αγώνα και θυσίας αγωνιστών, κόκκινο των λουλουδιών, κόκκινο της χαράς και της έντασης, των πανό που προπορεύονταν στις πορείες – διαμαρτυρίες της ημέρας. Αν ήταν τραγούδι θα ήταν εκείνο του Παπακωνσταντίνου που μίλαγε για τις κόκκινες και μαύρες σημαίες και το παράθυρο που πρέπει να κλείσει για να μην κρυώσει το … παιδί. Αν είχε μυρωδιά θα ήταν λουλουδιών που ανθίζουν, που γέμιζαν τα μπαλκόνια μας, που μοσχοβολούσαν στην έκθεση λουλουδιών της Κηφισιάς, που μύριζαν στο χωριό όταν η Πρωτομαγιά ήταν μέσα στο Πάσχα, που γέμιζαν το πανηγύρι εκεί δίπλα στην γειτονιά στην Νέα Αν ήταν εικόνα, θα ήταν πολλές, έντονες και χαρούμενες. Θα ήταν εκείνη η έκθεση δευτέρας δημοτικού και όλα τα παιδάκια γράφανε για την γιορτή των λουλουδιών εκτός από εκείνο το παράξενο με τα γυαλάκια που πάντα επέμενε για την γιορτή των εργατών και την ματωμένη εργατική Πρωτομαγιά. Σίγουρα εικόνες και λόγια μέσα από το … σπίτι και τις ειδήσεις που πάντα με έλκυαν. Θα ήταν από την μία κόκκινες σημαίες αλλά και από την άλλη λουλουδάκια και στεφάνια και οικογενειακές εκδρομές. Θα ήταν ένα από τα πρώτα παγωτά που τρώγαμε Αν ήταν συναίσθημα θα ήταν αγάπη, έρωτας και πάθος για κάτι καλύτερο, για μια πιο δυναμική και έντονη ζωή. Πάντα παράξενα διπλή ημέρα η Πρωτομαγιά αλλά ξεκάθαρα απεργία. Σήμερα; Ακόμα περισσότερο μπερδεμένη. Με καραντίνα για έναν αόρατο εχθρό αλλά και με ένα αβέβαιο οικονομικό αύριο για όλους πλέον. Ας μιλήσουμε όμως και στα παιδιά μας ότι σήμερα δεν γιορτάζουν τα λουλούδια αλλά κάποιοι άνθρωποι θυσιάστηκαν, πάλεψαν πολύ για το 8ωρο, για τα δικαιώματα των εργατών και για όλα αυτά που θεωρούσαμε μέχρι πριν λίγα χρόνια δεδομένα και σήμερα ξαναψάχνουμε ταεργατικά δικαιώματα… Πρωτομαγιά: μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη. Δεν είναι αργία είναι απεργία Καλημέρα και καλό μήνα!
Περισσότερα Νέα Κατηγορίας...
Θεσσαλονίκη: 60χρονος εκβίαζε και ζητούσε χρήματα από 44χρονο ιδιοκτήτη καταστήματος
Νέα σεισμική δόνηση νότια της Κρήτης
Οργή από την οικογένεια του 20χρονου στο Αγρίνιο: “Παραβίασε κόκκινο, μου σκότωσε τον αδελφό και η αδελφή μου είναι ετοιμοθάνατη”