Μαρία Τζομπανάκη: Ο Σασμός θα έρθει με μια βάφτιση κι έναν γάμο

Η Μαρία Τζομπανάκη ήταν καλεσμένη σήμερα στο πλατό της εκπομπής «Super Κατερίνα» σε μια αποκαλυπτική κι απολαυστική συνέντευξη με την Κατερίνα Καινούργιου. Η ηθοποιός μίλησε για την Καλλιόπη, την «Καπετάνισσα» του «Σασμού», για την πιο δύσκολη στιγμή στη σειρά, ενώ αποκάλυψε πώς θα γίνει ο σασμός.
Η «Καπετάνισσα» του «Σασμού» αποκάλυψε, αρχικά, γιατί ερωτεύτηκε αυτό το ρόλο. «Αυτές οι γενιές, οι γυναίκες από τη μάνα μου και πίσω, για μένα ήταν ιερές. Ήταν αυταρχικές όταν έπρεπε να παίξουν και το ρόλο του πατέρα μέσα στο σπίτι. Όταν έπρεπε να παλέψουν σε μια κοινωνία όπου υπήρχαν οι αντιπαλότητες της εκδίκησης, τις βεντέτες, είχαν σκοτωθεί άνθρωποι από οικογένειες που ήταν ισχυρές κι ήταν συναισθηματικά επηρεασμένες από τα γεγονότα. Δεν άντεχες εάν δεν είχες δύναμη και δεν είχες κι αυτή τη σκληρότητα να κρατήσεις σε μία γραμμή αυτό που θεωρούσες αρχή, αρχή δικής σου, αυτής της οικογένειας».

Η Καλλιόπη είναι «αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του χαρακτήρα. Για μένα είναι ένα μνημόσυνο προς αυτές τις γυναίκες. Η ερμηνεία που έκανα ήταν ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε αυτές τις γενιές των γυναικών που γνώρισα μικρό κορίτσι στα ορεινά χωριά της Κρήτης. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά όπου οι άνθρωποι είναι πιο μαλακοί, πιο ευγενικοί, που αγαπάνε τις τέχνες, τη θάλασσα. Στα βουνά της Κρήτης ακόμα ισχύουν αυτοί οι άγραφοι νόμοι που έχουν να κάνουν με την τιμή του ονόματος, με το τι πρέπει να είναι στην κοινωνία τη μικρή και την οικογένεια».

Αυτά «τα ήξερα καλά γιατί πήγαινα στο χωριό της μητέρας μου, τις Μαργαρίτες. Θαύμαζα αυτές τις γυναίκες που είχαν αυτή τη δύναμη και πάρα πολλές από αυτές ήταν χήρες. Και πέρασα και τη ντοπιολαλιά, είναι ένα μαγικό πράγμα. Τα άκουγα αυτά μικρή τα θαύμαζα, τις παροιμίες τους, τα αστεία τους, τα τραγούδια τους. Έχω τεφτέρι που 12 χρονών γράφω η θεία Γεωργία είπε αυτό και γι αυτό το λόγο. Και ξαφνικά όλο αυτόν το πλούτο -που δεν τον είχα αντιληφθεί σαν πλούτο αλλά σαν ένα περπάτημα στη ζωή- ήλθε και φορέθηκε σε αυτή τη γυναίκα, την Καλλιόπη, και βγήκαν οι λέξεις, οι φράσεις, οι παροιμίες, τα συναισθήματα, τα τραγούδια, τα μοιρολόγια και η στάση ζωής. Αυτές νόμιζαν ότι αυτό είναι τοι σωστό. Δεν το έκαναν ιδιοτελώς , με την έννοια ότι εγώ θα ωφεληθώ προσωπικά, αλλά το έκαμαν για την οικογένεια. Ιδιαίτερα οι μάνες που έχουν αρσενικά παιδιά. Θέλουν τα αγόρια τους να είναι δυνατά αλλά πάντοτε πιστεύουν ότι πρέπει να τα προστατεύουν».

«Το έχω κι εγώ αυτό σαν κρητικιά. Είμαι διακριτική όμως. Δεν επιβάλλω στο γιο μου ποτέ. Ακόμη και στο γάμο που θα ήθελα να ντυθεί αλλιώς, τίποτα, έκανε ό,τι ήθελε. Στη σειρά, σαν Αστέρης ντύθηκε όπως θα ήθελα».

Τα κοινά σημεία με την Καλλιόπη
«Εχω κοινά στοιχεία με την Καλλιόπη, γιατί είμαι κρητικιά μάνα. Πάνω απ΄όλα είναι το παιδί μας, είναι η Κρήτη και η πίστη μας στο Θεό. Πιστεύουμε βαθιά στην Παναγία».
Η Μαρία τι θα είχε διαχειριστεί διαφορετικά από ότι η Καλλιόπη; «Εγώ δεν θα ανακατευόμουν στη ζωή των παιδιών μου» απαντά. «Θα τα άφηνα να κάνουν τα λάθη τους. Αλλά εάν είχα χηρέψει από άντρα που εγώ θα θεωρούσα ότι αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου δεν θα ξανάβλεπε τα άκρα μου κανένας. Θα έλεγα τελείωσε…. Η χήρα στην ορεινή Κρήτη που κρύβει τα άκρα της, κεφάλι χέρια πόδια, σημαίνει ότι “κανένας άντρας δεν μπορεί να πλησιάσει. Έχω κλείσει, μην τολμήσεις”».

Κατάθεση αγάπης
«Συνέλλεξα στοιχεία που έζησαν σαν άνθρωπος και γυναίκα στην Κρήτη και τα πέρασα στην Καλλιόπη. Κι είναι μια κατάθεση της αγάπης που έχω για τον τόπο μου».
«Θεωρώ ευλογία που σε αυτή τη συνάντηση ήταν η Κρήτη και ο γιος μου μαζί. Η πατρίδα μου και το παιδί μου. Είναι ότι πιο μεγάλο δώρο θα μπορούσε να μου δοθεί στη δουλειά».
Στην πρώτη σεζόν είχαμε «το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη. Η αγάπη του κόσμου μας ώθησε να γίνει κι άλλη χρονιά. Την πρώτη τη χρονιά στο σενάριο είχαμε τον Β.Σπηλιώπουλο, μετρ του είδους, και τη Στέλλα Βασιλαντωνάκη που είναι κρητικιά. Η Βάσια Καρυτινού, τη δεύτερη χρονιά, δεν είναι κρητικιά, παίρνει τη συνέχεια και πρέπει να φτιάξει πατήματα τα οποία είχαν πίσω τους βεντέτες, έρωτες περίεργους, αρχές που εμείς οι κρητικοί δεν τις ξέρουμε καλά καλά. Και πέρασε κι αυτό κι έγινε πιο κοντά στην αντίληψη του Έλληνα. Και φτάσαμε στην τρίτη χρονιά με την Εμμανουέλα Αλεξίου που πήρε όλα αυτά που έχουν συμβεί και πρέπει να κρατήσει τους ήρωες όρθιους και να δώσει μία συνέχεια….Τα SOME ένα 5% να επηρεάζουν στρέφει η βάρκα αλλού. Κι εάν πέσει σε ρεύμα… μπορεί να τουμπάρει».

Ο Σασμός
Πώς θα γίνει ο Σασμός; «Ήδη έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα με τα δυο παιδιά, τον Αστέρη και την Αργυρώ, που κόντρα σε όλες τις διαμάχες και τις βεντέτες κι την εκδίκηση, αγαπήθηκαν κι έκαναν και παιδί. Συμβολικά θα γίνει μία κίνηση, θα βαφτίσει το παιδί ο Αστέρης και ο Τηλέμαχος. Δηλαδή, ο αδερφός των δύο, αυτών που θα πυροβολήσει ο ένας τον άλλον. Spoiler χοντρό! Με συγχωρείτε, δεν το έχω ξανακάνει τρία χρόνια. Ο Σασμός θα έρθει με μια βάφτιση, λαδώνουν το παιδί που είναι στη μέση, οι δύο οικογένειες. Εκεί σταματάνε όλα. Εκεί γίνεται ο Σασμός. Και μετά ο γάμος που επικυρώνει όλο αυτό», είπε η Μαρία Τζομπανάκη.
Και συνέχισε, αναφερόμενη στο φινάλε της σειράς: «Θα δείτε τραγουδιστές που αγαπάτε, θα δείτε τα παιδιά του Σασμού να χαίρονται πάρα πολύ. Υπάρχει και κάτι άλλο που θέλω να το πω, πώς από το πένθος περνάμε στον χορό και το τραγούδι. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και για μια μάνα και για μια χήρα και έναν αδερφό, όταν γίνει ένα τέτοιο δράμα μέσα στην οικογένειά, πώς θα περάσουν στο γλέντι; Υπάρχει ένας άλλος άγραφος νόμος στην Κρήτη. Στα 3 χρόνια, γίνεται ένα μεγάλο γλέντι πάντα με αφορμή μια βάφτιση ή έναν γάμο. Εκεί αν είναι να γίνει ένα γλέντι επί 100, γίνεται επί 1000, για να ορίσει το τέλος του πένθους για τις οικογένειες. Μέχρι τότε κανένας δεν παντρεύεται, κανένας δεν βαφτίζει. Δεν είναι ασέβεια προς τον νεκρό, ή τους νεκρούς, αντιθέτως είναι “θα σε τιμώ, αλλά πρέπει να συνεχίσουν τη ζωή τους και οι νέοι”».

Η γεύση του «Σασμού»
«Χάρηκα και κάτι άλλο μέσα από αυτή τη διαδικασία» σημειώνει η ίδια. Μου δόθηκε η ευκαιρία να τιμήσω τις μοιρολογίστρες της ορεινής Κρήτης σε αυτό το μοιρολόι που θα ακούσετε κι έχω γράψει εγώ. Τιμώ αυτές τις γυναίκες, υπάρχουν μαρτυρίες αυτών των γυναικών , πώς μοιρολογούσαν τους νεκρούς τους. Αυτές οι γυναίκες ανάμεσα στο κλάμα και στη νηφαλιότητα όπου λέγανε σε αυτό το μοιρολόι τη μεγάλη απώλεια, αλλά υπάρχει και κάτι που είναι τόσο έντονη η απώλεια, τόσο βαθύ το συναίσθημα της απώλειας μαζί με την αγάπη αλλά κυριαρχεί η αγάπη. Σφίγγουν τα δόντια για να ακουστούν τα λόγια».

Σασμός: Τρία χρόνια μετά
Στο τελευταίο επεισόδιο θα κάνουμε ένα time jump 3 χρόνια μετά. «Η Καλλιόπη θα φοράει μαύρα -δεν τα βγάζει ποτέ, ούτε η Βασιλική. Φοράει ένα λευκό που φοράει η χήρα στην πλάτη της για να ξορκίσει την κακή τύχη στο ζευγάρι. Δηλαδή, καμία άλλη να μη γίνει χήρα».
Η πιο δύσκολη σκηνή που της έχει μείνει βαθιά αποτυπωμένη στη μνήμη. «Αυτό το μοιρολόι, το τελευταίο. Ηταν πολύ δύσκολο να ταυτιστώ με αυτό και ταυτόχρονα να ερμηνεύω σαν ηθοποιός το κομμάτι που πρέπει ο θεατής να πάρει και να καταλάβει τι είναι αυτά τα έθιμα και ταυτόχρονα να αποχαιρετήσει μια δουλειά η οποία είναι η οικογένεια, είναι η πατρίδα, είναι το παιδί σου».

Οι συνεργάτες
«Όλοι οι ηθοποιοί ένας κι ένας. Μοναδικοί. Έγινε ένα εξαιρετικό κάστινγκ, όλοι οι σεναριογράφοι κάθε χρόνο δε ζούσαν, ήταν κλεισμένοι σε ένα σπίτι μέρα νύχτα για να γράφουν με τον καλύτερο τρόπο του ο καθένας, οι διαφορετικοί αυτοί άνθρωποι, να δώσουν πνοή σε αυτή την ιστορία, από τον Σπηλιόπουλο, τη Βασιλαντωνάκη, την Καρυτινού, την Αλεξίου και τα παιδιά των διαλόγων, την Ι.Κανελλοπούλου, τον Μ.Χορευτάκη και βέβαια το πάθος του πρώτου σκηνοθέτη του Κώστα Κωστόπουλου που έδωσε αυτό το πουσάρισμα των έντονων συναισθημάτων στους ήρωες, μετά η Ζωή Φίλιππα, με γυναικεία ευαισθησία και τη διακριτικότητα που έχει σα χαρακτήρας έδωσε μια άλλη πνοή. Και βέβαια τα συνεργεία, οι σκηνοθέτες Γιάννης Σαμπάνης και Κώστας Αναγνωστόπουλος, τα παιδιά των συνεργείων, οι οπερατέρ, ο παραγωγός, ο Γιάννης Καραγιάννης, ο οποίος όταν ο πάρει μια απόφαση τη στηρίζει ότι και να γίνει».

Στη Νέα Υόρκη
Παράλληλα η Μαρία Τζομπανάκη αναφέρθηκε στα μελλοντικά της σχέδια, που την οδηγούν στη Νέα Υόρκη, όπου από τις 10 Σεπτεμβρίου επαναλειτουργεί το Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Νέα Υόρκη, το οποίο διευθύνει από το 2018. «Είναι παιδί του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου της Νέας Υόρκης που το συντηρεί και το βοηθά. Φέτος θα είναι αφιερωμένο στην Κρήτη» κατέληξε.