H ματωμένη Πρωτομαγιά του Αλέκου Παναγούλη. Η τρελή καταδίωξη και το άδικο τέλος

Σαράντα επτά χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1976, τότε που, ξημερώματα Σαββάτου, ο αγωνιστής της Δημοκρατίας και τότε ανεξάρτητος βουλευτής Αλέξανδρος Παναγούλης βιώνει την τελευταία πράξη της πολυποίκιλης και ανατρεπτικής ζωής του. Το αμάξι του διασχίζει με μεγάλη ταχύτητα τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης με κατεύθυνση τη Γλυφάδα, έχοντας από πίσω του ένα αυτοκίνητο που σχεδόν τον καταδιώκει.  

Η τρελή καταδίωξη και το άδικο τέλος
Μπαίνοντας στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου η πίεση του άλλου αυτοκινήτου γίνεται μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα ο Παναγούλης να χάσει τον έλεγχο του Μιραφιόρι που οδηγεί, το οποίο στρίβοντας απότομα δεξιά προσγειώνεται μέσα σ’ ένα σύννεφο σκόνης και καπνού στο γκαράζ ενός συνεργείου αυτοκινήτων. Ένας ταξιτζής με τον πελάτη του, που είναι οι πρώτοι που φτάνουν στο σημείο της σύγκρουσης, τον βρίσκουν βαριά τραυματισμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και στην προσπάθειά τους να τον βγάλουν έξω από αυτό, πεθαίνει στα χέρια τους βγάζοντας τρία «αχ»  

Η πληροφορία που ακούγεται στην τηλεόραση ότι «…στην εξέταση αίματος που του έγινε αμέσως μετά το ατύχημα ανευρέθηκαν 57,5 χιλιοστά του γραμμαρίου οινοπνεύματος ανά μιλιλίτρο αίματος», παρότι είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια, εισάγει τη θεωρία της θανατηφόρου σύγκρουσης λόγω υπερβολικής ταχύτητας και μέθης.

Η οικογένεια του νεκρού μιλά από την πρώτη στιγμή για δολοφονία και ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής δίνει άμεση εντολή να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματά της, για συμμετοχή δύο Ιταλών μηχανικών στην εξέταση του αυτοκινήτου, για δύο νεκροψίες από Ιταλό καθηγητή που καλεί η οικογένεια και συμμετοχή του αδελφού του, Στάθη, στην προανάκριση.  

Ο Τύπος της εποχής έγραψε ότι κάποιοι ήθελαν να τον βγάλουν από τη μέση, επειδή είχε στην κατοχή του απόρρητα έγγραφα της δικτατορίας που έδειχναν τις σχέσεις γνωστών πολιτικών προσώπων της μεταπολιτευτικής περιόδου με τη δικτατορία. Τίποτα, όμως, δεν αποδείχθηκε και τα δημοσιεύματα παρέμειναν στο επίπεδο της εικασίας.

 Η κηδεία που πήγε όλη η Αθήνα
Η κηδεία του έγινε στις 5 Μαΐου στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας και την παρακολούθησε πλήθος κόσμου. Το σεντόνι που σκέπαζε το φέρετρο ήταν κεντημένο από τα χέρια της ηρωίδας μάνας του και σε μία ταινία γραφόταν: «Ο Αλέξανδρος Παναγούλης καταδικάσθηκε σε θάνατο γιατί έψαξε την ελευθερία. Το 1976 πέθανε γιατί έψαξε την αλήθεια και τη βρήκε».  

Ο Αλέκος Παναγούλης άφησε πίσω του δυο ποιητικές συλλογές: «Άλλοι θ’ ακολουθήσουν», που βραβεύθηκε με το Διεθνές Βραβείο του Βιαρέτζιο και «Μέσα από φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα», που τιμήθηκε με το Λογοτεχνικό Βραβείο της Αντιφασιστικής Αντίστασης στην Ιταλία. Πολλά από τα ποιήματά του γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του.