Εκδηλώσεις μνήμης της Βουλής των Ελλήνων για την 49η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η Βουλή των Ελλήνων τίμησε την 49η Επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το πρωί ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνος Τασούλας κατέθεσε, στεφάνι στο Πολυτεχνείο, τιμώντας εκ μέρους της Εθνικής Αντιπροσωπείας, τη μνήμη των θυμάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και των αγωνιστών για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας από την δικτατορία.
Στη συνέχεια, στην Ολομέλεια της Βουλής, σε ειδική εκδήλωση τιμήθηκε η Επέτειος του Πολυτεχνείου και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.
Στη δήλωσή του ο Πρόεδρος της Βουλής, αμέσως μετά την κατάθεση του στεφανιού τόνισε:
«Ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων ήθελα να τιμήσω, μέσω της τιμής που αποτίει η εθνική μας αντιπροσωπεία, την 49η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο υπήρξε η αποκορύφωση της αντίστασης του ελληνικού λαού, με πρωτοπόρο τη νεολαία, κατά της δικτατορίας.
Η χρονιά εκείνη, το 1973, είχε σημειώσει πολλά γεγονότα αντίστασης. Ξεκινήσαμε τον Φεβρουάριο του 1973 με την εξέγερση της Νομικής, τον Απρίλιο του 1973 είχαμε τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι κατά του δικτατορικού καθεστώτος, οι οποίες τελείωναν με τη φράση ότι «είναι εθνική αναγκαιότητα η κατάλυση του δικτατορικού καθεστώτος». Το Μάιο του 1973 είχαμε το κίνημα του Ναυτικού και αρχές Νοεμβρίου του 1973 στο μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου είχαμε αντιδικτατορικές εκδηλώσεις του λαού. Και ήρθε η κορυφαία εκδήλωση του Πολυτεχνείου, όπου ο λαός, η νεολαία εκδήλωσαν την αντίθεσή τους, αλλά με τρόπο που σήμερα μας κάνει υποχρεωμένους το σύνθημα του Πολυτεχνείου, το πραγματικό νόημα του συνθήματος του Πολυτεχνείου «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», να το τιμήσουμε, να τιμήσουμε δηλαδή, ως πολιτικός κόσμος, ως κοινοβουλευτισμός, την ανάγκη του λαού για πολιτισμό, προκοπή και δημοκρατία.
Τιμούμε λοιπόν σήμερα εμείς, η Βουλή των Ελλήνων, το Πολυτεχνείο θυμίζοντάς σας, ότι η πρώτη εικόνα που έπεισε τον κόσμο ότι η Ελλάδα έχει, δυστυχώς, δικτατορία, τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967, ήταν η εικόνα του Κοινοβουλίου περικυκλωμένο από τανκς. Και η πρώτη εικόνα που έπεισε την υφήλιο ότι η δημοκρατία ξαναήρθε στην Ελλάδα, ήταν η εικόνα της 24ης Ιουλίου του 1974 με το Κοινοβούλιο περικυκλωμένο από ενθουσιώδη λαό να πανηγυρίζει για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.»

Στην ειδική αναφορά στην 49η Επέτειο του Πολυτεχνείου που έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής, αμέσως μετά, o Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» είναι ουσιαστικά το σύνθημα της νεότερης Ελλάδας, είναι το σύνθημα της προκοπής και της ευημερίας εν ελευθερία, είναι η νέα Μεγάλη Ιδέα, η οποία γεννήθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και η οποία είχε σαν στόχο το να γίνει η Ελλάδα μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα, που νοιάζεται, φροντίζει και φέρνει αποτέλεσμα, αποτέλεσμα ψωμιού δηλαδή ευημερίας και αποτέλεσμα πολιτισμού, παιδείας για το λαό της, αλλά εν ελευθερία, εν δημοκρατία. Αυτό είναι το προνόμιο της δικής μας γενιάς, είναι το προνόμιο της δικής μας εποχής, είναι το προνόμιο της δικής μας πολιτικής και χρονικής περιόδου. Και στο όνομα αυτών των ανθρώπων, που πριν από περίπου μισό αιώνα, στο όνομα των συνεπειών που ανέλαβαν, στο όνομα των συνεπειών που υπέστησαν, οφείλουμε όλοι αυτή τη νέα Μεγάλη Ιδέα, που τόσο παραστατικά περιγράφεται από αυτό το τρίπτυχο, να την υπηρετήσουμε με τις διαφωνίες μας, με τις συνθέσεις μας, με τις διαφορές απόψεων και με τις θεμιτές αντιπαλότητες μας να το υπηρετήσουμε αυτό το εθνικό τρίπτυχο, αυτό το δημοκρατικό αυτό το κοινωνικό τρίπτυχο, όσο μπορούμε πιο αποτελεσματικά.»
Ο Α΄ Αντιπρόεδρος κ. Νικήτας Κακλαμάνης, στην έναρξη της εκδήλωσης, εκ μέρους του Προεδρείου, μεταξύ άλλων υπογράμμισε:
«Το Πολυτεχνείο γεννήθηκε ως φυσική συνέπεια, ως ώριμο τέκνο του κινήματος του Ναυτικού, της εξέγερσης στη Νομική Σχολή της λεβεντιάς του Μουστακλή, του Παναγούλη, των επαναστατημένων νιάτων και των αμέτρητων αφανών ηρώων. Το Πολυτεχνείο γεννήθηκε, μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε και σήμερα τόσα χρόνια μετά διερωτώμαι αν τελικά ωρίμασε. Κάτι τέτοιες μέρες σαν και αυτή σκέφτομαι τον Ζαν Κοκτό, που έλεγε πως η αγνότητα μιας επανάστασης μπορεί να διαρκέσει ένα δεκαπενθήμερο. Εμείς λοιπόν στα δικά μας μέτρα τελικά πόσο έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε ακέραια και ανόθευτα τα διδάγματα του πολυτεχνείου. Είναι πιστεύω ξεκάθαρο σε όλους κατά τις τελευταίες τέσσερις και πλέον δεκαετίες η κληρονομιά του Πολυτεχνείου αναπαραχθεί ως αξία και ως μέσο με κάθε πιθανό τρόπο. Από τη μία ως αξία, μας υπενθύμισε τη δύναμη της ένωσης, την ουσία της πάλης και τη διαχρονική σημασία της θυσίας για τη Δημοκρατία. Από την άλλη πλευρά όμως το Πολυτεχνείο χρησιμοποιήθηκε κάποτε και ως μέσο προβολής για κάποιους, ως όχημα επιβολής μιας συγκεκριμένης γραμμής ή ακόμη σε ένα άλλο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, που οδηγούσε τους κατόχους του στην πολιτική άποψη άλλη καταξίωση. Εκεί ακριβώς έγκειται και το ζητούμενο της αγνότητας μιας τέτοιας εξέγερσης, όπως προανέφερα μνημονεύοντας τον Κοκτό γιατί επί της ουσίας το Πολυτεχνείο, ως συμβολισμός, όφειλε να παραμείνει ψηλά ως προς τις αξίες και την ουσία του.»
Συνεχίζοντας ο κ. Κακλαμάνης, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Η 17η Νοέμβρη δεν άξιζε να διασυρθεί είτε ως λάβαρο του εκάστοτε καιροσκοπισμού, είτε ως παρατσούκλι μιας τρομοκρατικής οργάνωσης. Μια μέρα σαν κι αυτή άξιζε να γίνει σύνθημα στα χείλη όλων όσων ονειρεύονται την ελευθερία σε κάθε έκφανση της. Όλων όσων ζουν και δρουν με γνώμονα τις καθιερωμένες δημοκρατικές αξίες. Η 17η Νοέμβριου, η 49η κατά σειρά, εμπνέει εξ ορισμού το σεβασμό, την πάλη για το κοινό καλό και την αξία της ενότητας και την περιφρούρηση των δημοκρατικών θεσμών με κάθε κόστος.»

Εκπροσωπώντας τη Νέα Δημοκρατία, ο κ. Ιωάννης Καλλιάνος, ανέφερε ότι είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από το Πολυτεχνείο, γιατί είναι το νόημα και τα διδάγματα του αγώνα τότε, που ζουν πάντα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας του τόπου μας, ανέφερε γιατί χαρακτηριστικό του είναι ότι έγινε με κίνητρο την αγάπη για τη δημοκρατία, έγινε για να σπάσουν τα δεσμά ανελεύθερου καθεστώτος, έγινε χωρίς όπλα απέναντι σε όπλα, έγινε με αντάλλαγμα τη θυσία της ζωής στο βωμό των ιδανικών. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι πέρασαν 50, παρά ένα, χρόνια από τότε, η γενιά του Πολυτεχνείου θα είναι πάντα εδώ μεταδίδοντας το δικό της μήνυμα, πρόσθεσε ο κ. Καλλιάνος: «Το μήνυμα που της ανήκει και το κατέκτησε με την αξία της, το μήνυμα ότι η δημοκρατία αξίζει τη θυσία».

Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτριος Βίτσας ανέφερε ότι τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου πρέπει να τη ζήσουμε με βαθύ προβληματισμό, γιατί όπως είπε η γιορτή αυτή δεν είναι μνημόσυνο, είναι κάλεσμα. Παρατήρησε ότι σήμερα η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν διδάσκεται στα σχολεία, αλλά μεταδίδεται ως βίωμα και υποστήριξε ότι υπάρχει οφειλή από την Πολιτεία για να ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτή τη στιγμή είπε ότι η πολιτική ζωή της χώρας δεν πρέπει να είναι όμηρος της νοσηρής υπόθεσης των υποκλοπών και είναι αναγκαία η δημοκρατική εγρήγορση. «Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου δεν είναι μνημόσυνο. Είναι κάλεσμα για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής. Και είναι αυτή η ζωντανή μνήμη καθαρή και περισσότερο επίκαιρη από ποτέ που συνεχίζει να εμπνέει και να ενεργοποιεί τον δημοκρατικό λαό μας» τόνισε χαρακτηριστικά.

Εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ η κυρία Ευαγγελία Λιακούλη, τόνισε ότι σήμερα είναι επίκαιρα τα συνθήματα για αξιοπρέπεια, κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. «Σήμερα, σαράντα εννέα χρόνια μετά, η ελληνική κοινωνία ταπεινώνεται σε ένα ζοφερό περιβάλλον, όπου η αβάσταχτη ακρίβεια διογκώνει τις κοινωνικές ανισότητες, στερώντας στοιχειώδη εχέγγυα ποιοτικής και αξιοπρεπούς διαβίωσης» υπογράμμισε και συμπλήρωσε πως είναι καθήκον μας 365 ημέρες τον χρόνο να επαγρυπνούμε για την προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων μας, διότι ο δικομματισμός Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδανικό έδαφος για ν’ ανθίσει ο σπόρος του φασισμού. Και κατέληξε με μία φράση της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά: «Το πολυτεχνείο ζει γιατί αν το σκοτώσουμε θα έχουμε σκοτώσει και την κοινωνική μας συνείδηση».

Η κυρία Μαρία Κομνηνάκα, εκ μέρους του ΚΚΕ επεσήμανε ότι στις μέρες μας παραμένουν τραγικά, επίκαιρα και αδικαίωτα τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, όπως το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», με ορατό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και με τον λαό να ζει ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, διόγκωσης της ανεργίας, ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία. Τόνισε ακόμη, ότι «ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί τις μεγαλύτερες και τις νεότερες γενιές των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας».

Στην παρέμβαση της η εκπρόσωπος της Ελληνικής Λύσης κυρίας Μαρία Αθανασίου σημείωσε ότι η ιστορική μνήμη εκείνων ημερών μπορεί στους παλαιότερους να έχει ξεθωριάσει, μπορεί στους σημερινούς νέους να φαίνεται μακρινή μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες και τα βίντεο της εποχής, όμως τα αιτήματα υπάρχουν ακόμα και σήμερα και θα υπάρχουν και στο μέλλον. «Είναι τα αιτήματα για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» που υπήρχαν τότε, που αναβίωσαν το 2010 και υφίστανται έως και σήμερα με το έγκλημα των κυβερνήσεων. Πρόκειται για αιτήματα για ένα καλύτερο μέλλον δικό μας, των παιδιών μας και της πατρίδας μας που, όμως, χάθηκε με την υποθήκευση της Ελλάδας στους δανειστές μας για ενενήντα εννέα χρόνια» ανέφερε.